Dus... Duizend Jaar Later...

Hey Lieve Mensen,

Ja ja ja I know... Het is nu wel echt een hele tijd geleden sinds ik voor het laatst heb geschreven...
Maarr ik heb jullie wel op de hoogte gehouden met wat fotootjes hier en daar en die tellen voor twee, zeg ik maar even. :)
Om jullie geheugen even op te frissen (zodat jullie m'n ellenlange verhaal van anderhalve maand geleden niet nog een keer hoeven terug te lezen) zal ik eventjes kort herhalen waar ik was gebleven met m'n blog.
In m'n laatste blog schreef ik dat ik bijna jarig zou zijn en dat ik alvast wat Red Cups in moest slaan. Nouu die verjaardag is inmiddels allang voorbij, dus de cliffhanger is er wel een beetje vanaf. Maar toch ga ik proberen de aankomende twee uur een leuk boek in elkaar te flansen. Ha, grapje...
Maak je geen zorgen geen twee uur, ik probeer het kort en bondig samen te vatten, zonder dat het saai wordt... hoop ik :) En anders druk je maar gewoon op het kruisje links bovenin, of niet.


VERJAARDAG

Okee daar gaan we dan.
Ten eerste m'n verjaardag was zeer geslaagd! De dag voor m'n verjaardag een klein feestje en de dag van m'n verjaardag een groot feestje. De Red Cups hebben hun werking gedaan en Websterhall was echt geweldig. Maar ik kan je wel één ding aanraden een taxi voor vier personen is ook echt een taxi voor vier personen. En nee daar pas je niet met z'n zevenen in. Hoe erg de taxi chauffeur je ook probeert over te halen. Een taxi voor vier personen neem je alleen met zeven personen wanneer het -10 graden vriest en je buiten de deur moet wachten om half 5 's nachts midden in New York City. Jup, heel stijlvol, maar who cares, ik had een geweldige verjaardag! En nu heb ik dat ook weer meegemaakt!
Nu anderhalve maand later heb ik inmiddels wél door hoe je hier uit moet gaan! En dat is... Met een promoter! Gratis entree, gratis drankjes én goedkoper vervoer, in een taxi waar je wel degelijk op de achterbank kunt zitten in plaats half verkrampt op iemands schoot te moeten eindigen.
Het New Yorkse uitgaansleven is dan ook (ik wil het word niet weer gebruiken, maar) geweldig! Alleen mis ik Amsterdam wel een beetje hoor. Onze simpele fietsjes waarmee we eenvoudig overal kunnen komen, want dat openbaar vervoer hier, is toch wel echt verschrikkelijk duur. Maar hé je bent maar 1x in NYC.


ST. PATRICK'S DAY PARADE

Ook ben ik naar de St.Patrick's Day Parade geweest, ergens best wel vergelijkbaar met Koninginnedag. Iedereen loopt half dronken op straat feest te vieren, maar dan in het groen! Belachelijk grote hoeden, brillen en allerlei accessoires waren terug te herkennen, maar dan met een groene dip. Alhoewel ik toch moet zeggen dat Koninginnedag (ik weet het koningsdag), toch echt een tantje meer leven in huis heeft. Tijdens de St. Patrick's Day Parade zie je allerlei soorten groepen 'paraderen' door 50th Avenue. Van Highschools tot de plaatselijke bejaardenclub. Om de normaal zo druk bereden straten van New York zo afgesloten te zien zag er wel indrukwekkend uit! En de grote hoeveelheden 'New York Police Officers' gaven je het gevoel je in een film te bevinden.

Ook ben ik inmiddels al een paar keer in de M&M store geweest, om te kijken, kijken, maar niet kopen.


FASHION TRADE SHOW

Maar terug naar het echte werk, want ik heb drie dagen bij een Fashion Trade Show voor kinderkleding in Manhattan gewerkt!
Voordat de echte show begon, moest ik eerst langskomen in de showroom voor instructies voor tijdens de show. Best wel zenuwachtig ging ik naar Manhattan. De gedachte aan New Yorkse Modepopjes kwam me toch wel een 'heel klein, picie beetje' intimiderend over. Ik bedoel bij American Next Topmodel kunnen ze al angstaanjagend zijn, moet je nagaan in real life. Maar goed dapper als ik was ging ik naar dat gesprek. Eenmaal aangekomen was ik behoorlijk van m'n apperepo. Was ik daar helemaal klaargestoomd voor bitchende vrouwen op hoge hakken in een luxe kantoor, zie ik daar een gezellig klein kantoortje met drie kwebbelende meisjes half op de grond, die kleren zitten te sorteren.
Helemaal verkeerd ingeschat dus die types. De training was erg eenvoudig en die zaterdag zou ik beginnen met het werk. Toch nog even voor de zekerheid gevraagd wat ik dan aan moest doen voor dit baantje. Maar ze vertelden dat 'comfortable' het belangrijkst was.
Eenmaal die zaterdag besloot ik toch maar voor een kledingstijl te gaan die meer neigde naar netjes en stijlvol dan comfortabel en huiselijk. En ik moet je eerlijk zeggen, met die keuze was ik meer dan blij toen ik aankwam bij de tradeshow. Want ja hoor, ze slaagde er alweer in mij van m'n apperepo te brengen! Die typetjes waren toch wél hoe ik ze mij had voorgesteld. Deze mensen die de Fashion Trade Show bezochten, waren alles maar dan ook alles behalve 'comfy' gekleed. Het leek wel één grote catwalk daar. Maar niet alleen een catwalk voor volwassenen, maar ook een catwalk voor kindjes van 0-10 jaar. De mooiste, creatiefste en duurste outfits, outfits waar ik van zou kunnen dromen en niet binnen 2 maanden uit zou groeien. Maar goed één groot theater daar. Iedereen kent iedereen, iedereen was bevriend met m'n baas ennn iedereen dacht dat ik de designer was van het merk dat ik moest vertegenwoordigen. Het is één grote hal waar verschillende designers hun merk showen aan winkels. Deze winkels besluiten dan of ze kleding van dit merk willen inkopen om het vervolgens in hun winkel te verkopen.
Maar aangezien 'mijn' merk uit Nederland kwam en de 'officiële' vertegenwoordiger te lui was om telkens bij de booth the blijven staan, moest ik alle vragen beantwoorden. Met het gevolg heel wat struggles maar ook heel wat credits voor de lijn te krijgen. :)
Het was een mooie ervaring en weer eens wat anders dan vakken vullen bij de Hema of afwassen bij Bagels&Beans. Nee dit was werken met rode wijn en Red Velvet Cookies.

Nu heb ik vakantie voor twee weken! Twee weken om nog veel meer te gaan ontdekken. Nu ik het Cambridge programma ben gestart, probeer ik deze vakantie zoveel mogelijk te gaan benutten aangezien m'n vrije tijd waarschijnlijk een stuk minder gaat worden.

En bij deze beloof ik jullie aan het eind van de vakantie nog een blog te schrijven, om over m'n vakantie avonturen te vertellen :)
Als jullie nog energie hebben dat te lezen, aangezien dit toch wel een klein boekwerkje is geworden.

Liefs,

Nan Cao